Het Nederlandse landschap werd in de loop van de eeuwen steeds minder als een ontembaar natuurverschijnsel gezien maar als een kapitaalgoed, dat ingezet kon worden voor het menselijk nut. Meren en binnenzeeën werden ingepolderd en omgetoverd tot vruchtbare landbouwgronden. Moerasgebieden werden ontwaterd waardoor intensievere landbouw mogelijk werd. Zandverstuivingen en heidevelden werden bebost, zodat deze hout konden leveren. Rivieren werden rechtgetrokken en dijken verhoogd en beter onderhouden, waardoor er minder vaak overstromingen plaatsvonden.

De sporen van menselijk ingrijpen en van natuurgeweld, zijn overal in het landschap te zien. Heel duidelijk bijvoorbeeld bij de Breuly en de Panoven. Leen den Besten vertelt over het ontstaan van dit stukje Zevenaar. Ook daar was er sprake van menselijk ingrijpen, maar wel zodanig dat er een prachtig gebied ontstond.

Henk Stevens vertelt iets over de toezichthouder, eigenaren en pachters van de Gelderse Waard.

Peter Donker vertelt over wat we in het archief van het Kadaster zoal kunnen vinden en geeft aan dat het een belangrijke bron is bij historisch onderzoek over onroerend goed. Hij illustreert dit met wat er terug te vinden is over het ‘in beheer nemen’ van joods onroerend goed door de nazi’s.

Ab Hendriks benadrukt na een gesprek met Timia Jacobs de waarde van vrijwilligers voor de vereniging.

Tegelijk met dit nummer verschijnt een boek over 500 jaar kerk en parochie in Zevenaar.

Misschien een boek om u door te laten verrassen